جبران خلیل جبران

خداوندا، نمى توانیم از تو چیزى بخواهیم که تو نیازهاى ما را مى دانى، پیش از اینکه در ما پدیدار شود .  جبران خلیل جبران

-آیا چیزی هست که باید از بخشش آن دریغ کرد؟ هر چه هست روزی به ناچار خود به خود بخشیده خواهد شد, پس چه بهتر اکنون که کسی را بدان نیازی هست ببخشی تا فرصت از آن تو باشد و بر وارثان نماند

رنج شکستن پوسته ای است که فهم و ادراک شما را زندانی کرده است. چنانچه هسته باید نخست در دل خاک بشکافد تا راز دلش در آفتاب عریان شود, شما نیز باید که رنج شکافتن را تجربه کنید تا به شکفتن در رسید

هشدار ! تنها به عزم نیاز اگر به معبد درون شوید ، هرگز هیچ نیابید .

هنگامی که سیبی را با دندانهای خود له می کنی در قلب خویش به آن بگو :دانه ها و ذرات تو در کالبد من به زندگی ادامه خواهند داد. شکوفه هایی که باید از دانه هایی تو سر زند ، فردا در قلب من شکوفا می شود .عطر دل انگیز تو ، توام با نفسهای گرم من به عالم بالا صعود خواهد کرد ، و من و تو در تمام فصلها شاد و خرم خواهیم بود. 

عبادت ، گستردن جان است بر کرانه ی هستی و آمیزش انسان است با اکسیر حیات .

هر ضعیف و ناچیزی که در میان شما عذاب دیده و نابود گشته است ، نیرومندترین و ایستاده ترین چیزی است که در هستی شماست

دین تحقق پندار است و پهنه پندار .

آموختن تنها سرمایه ای است که ستمکاران نمی توانند به یغما ببرند .

هرگز در مقابل کسی احساس ضعف نکرده ام . جز در مقابل کسی که از من پرسید تو کیستی؟